สามทุ่มสิบห้าเวลาเธอตาย(7)

ตัดฉับไปอีกฝั่ง… ย้อนกลับไปเมื่อ 20.40 น. เกรนซึ่งนั่งรอในห้องเริ่มอยู่ไม่เป็นสุข เมื่อเพื่อนยังไม่กลับขึ้นมาสักทีแค่ไปซื้อของทำไมเหลวไหลแบบนี้ เห็นว่าเป็นเรื่องล้อเล่นรึไง ผ่านมาได้ 3-4 วันพอไม่เจออะไรคงย่ามใจสินะ lyn68

ระหว่างรอ จึงทำหน้าที่ อย่างเคย คลุมทีวี ปิดกระจก ปิดม่าน และยิ่งร้อนรน ขึ้นเมื่อเวลา 20.50 น. ท่าไม่ดีแล้วล่ะ ความรู้สึกมันบอก เกรนรีบออกมาจากห้อง หันซ้าย – ขวาอยู่นาน เพื่อนตัวดี ก็ไม่โผล่สักที จะลงลิฟท์ ไปตาม lyn68 ข้างล่าง ปรากฏว่า ค้างทั้ง สองตัว ตัวหนึ่ง ค้างที่ชั้น 9 อีกตัว ชั้น 12 A รุจอยู่ ตัวไหน หรือว่า ยังอยู่ 7/11 ไม่ช่วย ไม่พอ มาเป็น ภาระอีกอีตานี่ เกรนวิ่งกลับไป โทรเข้าฝ่ายอาคาร บอกว่าลิฟท์ค้าง ทางนั้นก็แจ้งมาว่า ทราบเรื่องแล้ว เมื่อเกรนถามว่า เห็นผู้ชายลักษณะท่าทางแบบนี้ ในลิฟท์มั้ย จนท. บอกว่าจากกล้อง เห็นรุจในอยู่ลิฟท์ ที่ค้างอยู่ชั้น 9 และบอก ต่อว่า ช่างกำลังเดินทางมา น่าจะถึงภายในครึ่งชั่วโมง เกรนหันไปมองนาฬิกา ตอนนั้น 20.58 น. รอช่างไม่ทันแล้ว.. .เกรนรีบวิ่ง ออกไปจากห้อง…ตัดมาฝั่งรุจ ขนทั่วร่าง กลับมาลุก อีกครั้งหลัง จากไม่ ลุกมาหลายวัน เป็นสัญญาณ ว่ามีบางอย่าง อยู่ใกล้ๆ เริ่มจาก ได้ยินเสียง เหมือนใคร เอาเล็บขูด ไปรอบลิฟท์ เสียงดัง ครืดด… ครืดด…

ช่างเหรอ? ช่างมาเหรอ? ไม่ใช่ชัวร์ ความรู้สึกบอกว่า ไม่ใช่ช่าง เสียงไม่ได้ดัง มาจาก ข้างนอก มันดังอยู่ ข้างในนี้ล่ะ!?แล้วอะไรเสียล่ะ ตอนขึ้นก็ขึ้นมาคนเดียว แสดงว่า…รุจกัดฟันเอามือปิดหู หลับตาซุกเข่า แม้จะปิดเกือบทุกโสตประสาท แต่หูรุจก็ยังได้ยินเสียงอะไรบางอย่างไม่ใช่เสียงขูดขีดอะไรแล้ว แต่เป็นเสียงเย็นๆ ดังก้องในหู

When I go up, I come up alone Shows that… Ruth gritted his teeth and covered his ears. close your eyes even closing almost all the auditory nerves But Hu Rut heard something, not a scratching sound. But it was a cold voice ringing in his ears.

“เธอ… เธอ… ดูนี่สิ”

คราวนี้ขนทั้งตัวลุกซู่ ผมยังดูเหมือนจะตั้งได้ รุจขุดทุกบทสวดเท่าที่จำได้ในชีวิต ปนกันมั่วไปหมด แต่ที่จำได้ว่าพูดถูกคือสัญญาว่าจะทำบุญอุทิศส่วนกุศลไปให้ อย่าทำร้ายกันเลย เวลาแค่ไม่กี่นาทีดูเหมือนนานนนนนนนสักครู่หลังจากนั้นจึงมีความรู้สึกว่าไฟติด ลิฟท์เคลื่อนที่อีกครั้ง รุจไม่กล้ามองไปรอบๆ ตัว มองแค่พื้นจนประตูลิฟต์เปิดเสียงดัง กริ๊ง จึงได้ยินเสียงเกรนดังว่า

This time, the whole body of hair rose. I still seem to be able to set it up. Ruj dug every prayer that he remembered in his life. all mixed up But what I remember right was the promise to make merit and donate to charity. don’t hurt each other It was only a few minutes that seemed to last a long time, and after a while there was a feeling that the lights were on. The elevator moves again. Ruj did not dare to look around, only staring at the floor until the elevator door opened with a loud jingle.

“อย่าลืมตา” รุจได้ยินแทบอยากกระโดดกอดเพื่อน เกรนเอื้อมมือมาจับแล้วจูงรุจออกจากลิฟท์

กลับสู่หน้าหลัก